Vergelijken was nog nooit zo broodnodig

Achtergrond-gras-5.jpgZeker als je overleg geen blos op de wangen geeft.

Overleg dat je niet beetpakt. Waar de energie traag voortkabbelt. Waar de gebruikte woorden niet beklijven en jargon regeert. Dat pep je op met de Vergelijk Dit Eens Met Vraag. Vergelijk ons overleg eens met het eerste waar je oog op valt bijvoorbeeld.

Het overleg wordt dan net een plant op kleikorrels. Een zwart schrijvende fineliner. Of een stuk crèmekleurige in de tocht opbollende vitrage. Je daagt de groep uit het overleg te koppelen aan kwaliteiten van een voorwerp.  Je geeft ze wat beginwoorden en wacht rustig af.

Ik ervaar de kracht van de Vergelijkvraag als ik hem zelf weer eens gesteld krijg tijdens een online training ‘jezelf presenteren’. IK mag mijn zakelijke zelf met een cactus vergelijken.

Ik ben net een kleine cactus met kleurrijke vruchten. Krachtig, stekelig en dol op spaarzaam water. Het vraagt wat doorzettingsvermogen om mijn schitterende vruchten te ontdekken.  Maar als de uitgedroogde, dorstige voorbijganger ze vindt en het verrukkelijke sap op de lippen proeft, vergeet die zijn ontberingen.  Dus als de samenwerking in je team je uitdroogt, en je snakt naar frisse, niet overal verkrijgbare, inspiratie, zorg dan dat je deze cactus op je pad treft. “

Wat opvalt in dit groepslesje vergelijken, is hoe moeiteloos iedereen met beelden werkt. De fantasie regeert direct. Het geeft de deelnemers een blos. Energie. Plezier. Maar vooral: het heeft effect. Elk voorwerp heeft wel iets dat de eigen lading best leuk dekt, merken we. Met als bonus, dat het blijft hangen. Beelden zijn krachtige haakjes in een brein.

Het is ook eenvoudiger luisteren naar elkaar. We zijn nieuwsgierig. Waar komt de ander mee? Ook is luisteren een makkie omdat de woorden anders klinken. Blijkbaar kruipt het plezier ook in de stem. Mijn cactus-pitch klinkt anders dan: ik ben Odette en leer teams in de zorg structuurtjes waarmee hun overleg fluitend meer oplevert.

Wetenschappers weten vast hoe dat zit: het spel tussen de linker en de rechterkant van ons brein. Al tap ik bij dit pleidooi voor de kracht van vergelijken uit een oudere bron: native wisdom.

In oude culturen, breng je een boodschap drie keer: één keer voor het hoofd, één keer voor het hart en een keer om het tot beweging te laten komen. Dat wordt met de paplepel ingegoten. Onze bijeenkomst is net een crème wit, half doorzichtig stuk vitrage dat opbolt voor een open raam. Stel je voor dat iemand uit je team dat verhaal afmaakt:)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *