“We willen graag een les in het uitspreken van waardering”. “Tuurlijk”, zeg ik. Waardering kan niet hoog genoeg op de agenda staan. Echte waardering dan. Het doet allerlei goeds, de feelgood hormonen die dan aan het werk mogen. Bewezen zelfs. Al heb ik dat soort bewijs nooit nodig. [Wil je meer lezen? …]
Wie wel eens in een overlegje zit, doet het. Wachten tot dat gaatje valt waarin je snel je mening plugt. Je zit klaar als een teckel bij een muizenhol: de neus vol in dat gat. Je brainwave moet gedeeld. [Wil je meer lezen? …]
De vraag komt op in een gesprek over uitval van jonge verpleegkundigen. De late afvallers vooral. De studenten die stoppen in hun derde of vierde jaar of vlak na hun diplomering. Weerbaarheid is daarbij een groot thema, vertelt ze. Een tekort aan weerbaarheid wel te verstaan. Om kunnen gaan met wat er op hun pad komt. Hoe help je ze die te vergroten? Daar is ze mee bezig.
Hoeveel kuub, vraagt de man in de loods in Eindhoven. We kijken hem vragend aan. Hoeveel kuub moet ‘ie verwarmen? Hoofdschuddend kijkt hij naar de stadsbewoners die zonder deze basic kennis een houtkachel komen aanschaffen. Van dit merk nog wel. Hij weet hier alles van. Maar wacht geduldig onze vragen af. Als we na wat gokken een getal op de toonbank leggen, laat hij ons een exemplaar zien. Dan heeft u aan deze genoeg. [Wil je meer lezen? …]
You have got an hour. Met een ferme dreun draait ze de zandloper op haar bureau om. Ze, is Madelyn Murray O’Hair, de vrouw die het verplichte bidden op Amerikaanse scholen wist af te schaffen. Maar meer dan over die strijd, leer ik die middag vooral iets over de winst van inperken. Die zandloper blijkt reuze nuttig. Ook in overleg. [Wil je meer lezen? …]
Hij zit met de handen in het korte bruine haar. Tussen ons in ligt een stuk papier met daarop een nogal basic poppetje getekend. Zonder woorden geef ik daarop steeds aan wat het gesprek met me doet. Voor de goede orde: we oefenen luisteren. Ontdekken wat er speelt bij de ander, is de missie. [Wil je meer lezen? …]
Wat zie je er goed uit. Tja, mijn opvoedkundige ontspanning werkt in alles door. Opgeloste zorgen zijn de beste zorgen, zeggen we in koor. En opgelost is het. Dat zware gevoel. En, wat heb je ervan geleerd? Poeh. Ik ben te tevreden met mijn ontspannen staat voor die vraag. Tot een paar dagen later. [Wil je meer lezen? …]
Wie leeft met vier mannen, ziet weleens een survivalprogramma. Stoere mannen in de weer met de elementen: ik kan er vanaf mijn bank niet genoeg naar kijken. Vooral hun vuurkunde heeft mijn grote interesse. Zo ken ik nu de mossen waarin je een smeulend kooltje zo in je rugzak meeneemt. Altijd kien zijn op alles wat licht ontvlambaar is, leer ik. Een stokoude metafoor over aanmaakhout in samenwerking, trekt dan ook direct mijn aandacht: [Wil je meer lezen? …]
Ikagai. Japans voor: een blije reden hebben om op te staan. Iets te doen hebben dat er voor jou en je omgeving toe doet. Dat levert blije, gezonde en vooral stokoude mensen op. Daar kan je op de werkvloer je voordeel nog mee doen. Laatst las ik een verhaal uit een nog oudere traditie over die kracht. Kunnen doen wat je te doen staat. Hier het doorgeven van oude wijsheid. [Wil je meer lezen? …]
Aanlokkelijke woorden van de dichter Hafez. Mijn klanten spreken vaak over hun grote drukte. In mijn tergend kalme werkkamer, vraag ik me nu af of hun spreken over hun drukte, drukte baart.