De vraag komt op in een gesprek over uitval van jonge verpleegkundigen. De late afvallers vooral. De studenten die stoppen in hun derde of vierde jaar of vlak na hun diplomering. Weerbaarheid is daarbij een groot thema, vertelt ze. Een tekort aan weerbaarheid wel te verstaan. Om kunnen gaan met wat er op hun pad komt. Hoe help je ze die te vergroten? Daar is ze mee bezig.

Tja, omgaan met de hobbels op je pad: al duizenden jaren in de theaters. Hoe leer je dat een ander doen? Tijdloos en toch met oneindig veel variaties.

Thuis zoek ik de oudste tekst die ik hierover in mijn  collectie heb. En guess what: aandachtig luisteren en begrijpen wat de student nodig heeft, is de stokoude maar nog steeds springlevende basis. Een vaardigheid die je dus niet goed genoeg kunt beheersen als begeleider en docent.

Voilà die tekst. Voor iedereen die de ander iets wil aanreiken dat levensvatbaar  is. Vi-able: charmante mix van het Franse vivre en het Engelse able.

—

AND SO IT WAS

That this wise Council began the work that must precede all efforts toward viable learning.

First it is necessary they saw, to understand the nature of the Learner.

AND SO IT WAS

That they designed a way of enabling learning, which listened more often than it spoke.

FOR THEY HAD COME TO UNDERSTAND A GREAT TRUTH . . .

To enable learning, one must first apprehend the nature of the Learner.

AND THEY CAME TO UNDERSTAND ANOTHER GREAT TRUTH . . .

A path toward learning, which enables any two feet at all to reach some destination, must be designed for that pair of feet.

AND THEY CAME TO UNDERSTAND ANOTHER GREAT TRUTH . . .

The one most able to design such a path, was the Learner himself, the Learner herself.

Bron: Paula Underwood. Auteur van the Walking People. Het verhaal van de 10.000 jaar oude geschiedenis van de native American Irokezen

Empty Cup was in gesprek met Ellen Bakker, Hogeschool Rotterdam