De coaches in deze les, ondersteunen jonge zorgprofessionals. Hun coaching is verplicht: en dat schuurt. Niet elke jonge verpleegkundige haakt gretig aan. Hoe ga je met zo’n weigering om? Heb je dat wat aan Verbindend Communiceren vragen ze me. Tja. Tegen je wil iets moeten, heeft enorme gevolgen. Niet mijn woorden maar die van Marshall Rosenberg, brein achter deze methode. [Wil je meer lezen? …]
Hoe te wachten voor je spreekt: W.A.I.T.
Wie wel eens in een overlegje zit, doet het. Wachten tot dat gaatje valt waarin je snel je mening plugt. Je zit klaar als een teckel bij een muizenhol: de neus vol in dat gat. Je brainwave moet gedeeld. [Wil je meer lezen? …]
De kracht van simpelweg vragen wat nodig is
Hoeveel kuub, vraagt de man in de loods in Eindhoven. We kijken hem vragend aan. Hoeveel kuub moet ‘ie verwarmen? Hoofdschuddend kijkt hij naar de stadsbewoners die zonder deze basic kennis een houtkachel komen aanschaffen. Van dit merk nog wel. Hij weet hier alles van. Maar wacht geduldig onze vragen af. Als we na wat gokken een getal op de toonbank leggen, laat hij ons een exemplaar zien. Dan heeft u aan deze genoeg. [Wil je meer lezen? …]
Hèt hulpmiddel voor wie echt wil luisteren.
Hij zit met de handen in het korte bruine haar. Tussen ons in ligt een stuk papier met daarop een nogal basic poppetje getekend. Zonder woorden geef ik daarop steeds aan wat het gesprek met me doet. Voor de goede orde: we oefenen luisteren. Ontdekken wat er speelt bij de ander, is de missie. [Wil je meer lezen? …]
Zonder woorden zeggen waar je geraakt wil worden
Het is warm en een tikje ongemakkelijk. Op het programma staat de herhaling van de workshop niet vermeld. Het loopt daardoor niet storm. De drie deelnemers kijken wisselend de vloer en elkaar wat aan. Dat verandert snel als de les begint. We staan zo ver als mogelijk van elkaar af. Of juist zo dichtbij als kan. En daarna, godlof, ze ver als prettig voelt. Met een stand van de ogen die doet ontspannen. Waar komt toch die mythe vandaan dat oogcontact zo’n zegen is? [Wil je meer lezen? …]
De magie van ‘Wat maakt dat je dit zegt?’
Ik geloof niet dat je me goed begrijpt. Mara buigt zich nijdig dichter naar haar toe. Ineke probeert haar stoel onmerkbaar wat naar achteren te schuiven. De knoop in haar maag groeit. Ze mist een kop thee in haar handen. Wat was ook al weer de manier om zo’n naderende Mara te ontwapenen? Ze graaft, en graaft. Net voor Mara haar mond weer opendoet, weet ze het weer. Wat maakt dat je denkt dat ik je niet begrijp?
Over de winst van kiezen in je feedback.
Stil: ik wil oefenen. Haar haren zijn nog nat van het ijskoude zeebad in de ochtend. De aandacht is vol concentratie gericht op het woord op de vloer waarmee haar feedback oefening begint. Waarneming: wat is mijn neutrale observatie? Een niet uitgevoerde opdracht, het verhaal dat daarover in de inbox belandt en de rolverdeling met de collega in dit voorbeeld, strijden om de eer. Alle drie willen ze dolgraag neutraal beschreven worden. Wat dus ook gebeurt. [Wil je meer lezen? …]
Zeg nooit nee. Grenzen aangeven vraagt om ja
Mijn cursisten zijn verstokte ja-zeggers. Verzuipen daardoor in het werk. Leren nee-zeggen is vaak hun doel. Op een manier die geen ruzie geeft, dat dan weer wel. Want wie rilt bij de gedachte nee te zeggen, wil vaak graag aardig gevonden worden.
Had ik maar weten te vragen wat ze nodig had
Ik sta te poetsen. Het aanrechtje met de felgele bak voor gebruikte naalden is blinkend schoon. Niet dat het te zien is, het licht is hier gedempt. Het is nacht in het ziekenhuis. Maar ik doe het al zo lang, dat het wel kraakhelder moet zijn. [Wil je meer lezen? …]
Schiet nooit meer zomaar iemand te hulp
Ik zie haar nog naar voren snellen. Zakdoek in de hand. De arm in gedachten al om de schouder van de medecursist met tranen. Een warm, vriendelijk gezicht. Vol mededogen. Verder herinner ik me niet veel van die scène. Ik gun iedereen privacy op lastige momenten. [Wil je meer lezen? …]